Այս նախագծի շրջանակում ես խնդրեցի իմ մայրիկին, որպեսզի նա ինձ պատմի հայերի և ադրբեջանցիների բարեկամության մասին, որ տեսել է խորհրդային շրջանում: Եվ մայրս ինձ պատմեց իր սիրելի գյուղի՝ Արծվաշենի մասին…
Արծվաշեն գյուղը գտնվել է նախկին Կրասնոսելսկի շրջանում։ Այն շատ գեղեցիկ գյուղ էր, որը չորս կողմից շրջապատված էր ադրբեջանցիներով, սակայն հարաբերությունները հայերի հետ բարիդրացիական էին։
Մայրս հիշում է, որ երբ ինքը փոքր էր՝ 8-9 տարեկան, գնացել էր գյուղ և գյուղում անցկացրած օրերից հիշում է, որ Արծվաշեն էին գալիս ադրբեջանցիներ և առևտուր էին անում հայերի հետ, վաճառում էին ամեն ինչ՝ հագուստ, ուտելիքներ և այլն։
Մայրիկիս պապիկն էլ ունեցել է ադրբեջանցի ընկեր։ Ամեն շաբաթ և կիրակի օրերին գնում էին մոտակա ադրբեջանական գյուղը, որտեղ շատ մեծ շուկա կար, առևտուր անելու:
Մայրս նաև պատմում է, որ թեև այդ ժամանակ պատերազմ չկար, բայց ամեն դեպքում ինքն իր մեջ վախ է ունեցել թուրքերից /ադրբեջանցիներից/, որը, իր կարծիքով, առաջացել էր մեծերի զրույցները լսելուց։
Մայրս շատ է կարոտում իր գյուղը՝ Արծվաշենը, որը 1991 թվականին ադրբեջանցիները գրավեցին ու մինչև այսօր էլ գտնվում է Ադրբեջանի տիրապետության տակ։